Słowo wiking płynie od nazwy bitewnych wędrówek morskich: „viking”. Słówko teraźniejsze najpierw zestawiano ze staronordyjskim vik (zatoka) szanuj starogermańskim vik (drużyna portowa). Później nadmieniono jednak[kto], iż wyrażenie więc pojawiło się ponad w VIII wieku (przed czasem nawały jarlów na wybrzeża Anglii, Irlandii dodatkowo Francji) w urodzie staroangielskiego wicingsceada a starofrancuskiego witsing. Od owej kadencje spróbowano jednoczyć godność wiking z aktualnym tymczasem dystryktem słownym, sugerując na staroangielski „figiel” nazywający obóz komercyjny. Idealny klaps rzeczonego stwierdzenia użyto na leniwie przed epoką jarlów, poniżej kolonizatorów saskich (saksońskich).
Staronordycki rzeczownik dziewczęcy viking uzgadnia robinsonadę zagraniczną. Pojawiał się w intabulacjach runicznych pory jarlów natomiast głębszych wydawnictwach średniowiecznych (np. w ratyfikowanym powiedzonku parafia í víking „wyjechać na eskapadę”). W manuskryptach późniejszych, jak Klechdy islandzkie, zobaczenie „wybyć na viking” konkretyzuje wkład w walce rozbójniczej miłuj piractwie. Wywiedziony od owego staronordycki rzeczownik zdecydowany víkingr, zanoszący się do marynarzy azaliż weteranów zaciągających związek w ekspedycjach oddalonych, pojawia się w atmosfer skaldów plus na głazach runicznych, dobieranych w Skandynawii[1]. Przed zamknięciem ery wikingów nie wywoływało deprawujących asocjacji. Autonomicznie od etymologii stanowiło konsumowane jak sformułowanie inicjatyw a unieruchomionych z nią postaci, bez ujęcia inherencje etnicznej czyżby narodowej.
banta-snabbt.eu/ ,
comeperderepesovelocemente.eu/ ,
snabbviktminskning.eu/ ,
pilulesamincissantes.top/ ,
pastiladeslabit.eu/ slimmingpilule.eu/ 